Papryka faszerowana duszona

 Papryka faszerowana mięsem mielonym z ryżem, duszona w sosie pomidorowym, to pyszne i pożywne danie obiadowe. Przepis jest bardzo prosty, trochę przypomina gołąbki, ale zamiast zawijania mięsa w  liście kapusty, po prostu nadziewamy mięsem paprykę. Paprykę wyhodował mój mąż, jest to odmiana jak dla mnie najlepsza do faszerowania, przypomina kształtem czapkę krasnala, o kolorze jasnożółtym, lub fioletowym, łagodna w smaku i dobra do nadziewania, ale papryka może być także inna, czerwona, lepiej żeby nie była bardzo duża.

Składniki:

• 9 papryk średnich(800 gramów)
• 200 gramów mielonego mięsa wieprzowego
• 50 gramów ryżu
• 1 duża cebula
• 1 łyżka posiekanej natki pietruszki
• 1 łyżka koncentratu pomidorowego
• sól
• pieprz
• 1/2 łyżeczki słodkiej papryki
• 1 liść laurowy
• 2 ziela angielskie
• olej
  

  
  

  
  
  
  

Wykonanie:

Ryż wypłukać i ugotować na półtwardo w lekko osolonej wodzie. Do mięsa mielonego dodać ostudzony ryż, sól, pieprz, pół  pokrojonej w kostkę cebuli, paprykę słodką i posiekaną natkę pietruszki, wszystko wymieszać. Paprykę umyć, odciąć część dolną i wydrążyć nasiona. Każdą paprykę faszerować przygotowanym mięsem mielonym. W garnku rozgrzać 1-2 łyżki oleju, dodać pokrojoną w kostkę pozostałą cebulę, lekko przesmażyć i układać paprykę stroną z mięsem na tłuszcz, najlepiej jak mamy garnek takiej wielkości, że papryka zmieści się na stojąco, po chwili dolać półtorej szklanki wody, liść laurowy, ziele angielskie i zagotować, zmniejszyć grzanie, przykryć i wolno gotować pół godziny. Do papryki dodać koncentrat pomidorowy, doprawić solą, pieprzem i jeszcze gotować 10-15 minut, aż papryka będzie miękka. Sos można zagęścić mąką, jeśli lubimy gęsty.

Tortilla na ciepło

 Tortilla na ciepło to pomysł na lekką, pyszną przekąskę, którą zjedzą i dorośli i dzieci. Do nadzienia możemy wykorzystać różne składniki, pasuje zarówno ser, wędlina, kurczak, czy łosoś, do tego ulubione warzywa. Moja propozycja to jedna porcja tortilli z serem, mimo to można nią zaspokoić głód, a druga z wędliną, przygotowanie to tylko chwila.

Składniki:

• 2 pszenne tortille
• 2 łyżki ketchupu pikantnego
• 1 pomidor
• 100 gramów żółtego sera
• 1 plaster szynki, lub innej wędliny
• 1/2 papryki
• 1 łyżka natki pietruszki
• 2 łyżki szczypiorku
• 4 suszone pomidory
• 1/2 łyżeczki oregano
  

  
  

  
  

  
  
  
  

Wykonanie:

Placek tortilli smarujemy łyżką ketchupu, robimy nacięcie od środka do brzegu. Ser żółty, może być różny, u mnie Gouda, zetrzeć na tarce o dużych otworach. Pomidora sparzyć, zdjąć skórkę i pokroić w plastry. Szczypiorek drobno pokroić, natkę pietruszki posiekać, a paprykę i suszone pomidory pokroić w paski. Tortilla będzie składana na ćwiartki, dlatego układamy najpierw nadzienie na połowie, tak jak widać na zdjęciu, układamy najpierw na jednej ćwiartce trochę papryki, suszony pomidor i natkę pietruszki zaczynając od przecięcia, a na drugiej ćwiartce tarty ser i szczypiorek, posypujemy odrobiną oregano i składamy na pół, potem układamy na następnej ćwiartce znowu ser i suszony pomidor, składamy, i na ostatniej części układamy plastry pomidora, trochę papryki, posypujemy szczypiorkiem i zamykamy, powstanie nam trójkąt. Z drugą tortillą postępujemy tak samo,  tylko na trzecią ćwiartkę kładziemy szynkę i trochę papryki, możemy dodać jeszcze ulubiony składnik. Rozgrzewamy patelnię, ja robiłam to na patelni grillowej, ale każda teflonowa też się sprawdzi, bez oleju, kładziemy dwa trójkąty tortilli i chwilę smażymy około minuty z jednej strony, przekręcamy na drugą i jeszcze pół minuty z drugiej strony. 

Zupa z kalarepy

 Kalarepka jest bardzo smacznym i zdrowym warzywem, chyba mało docenianym, a szkoda bo zarówno można ją jeść na surowo w różnych surówkach, jak i gotowaną. Zupa z kalarepy jest bardzo delikatna, pyszna i szybka. Można ugotować ją na wywarze mięsnym, warzywnym, lub na rosole. To doskonały pomysł na letni posiłek dla całej rodziny, a co najważniejsze bardzo zdrowy.

Składniki:

• 2 kalarepki duże
• 600 gramów ziemniaków
• 1 litr rosołu
• 2 ząbki czosnku
• 1 łyżka posiekanej natki pietruszki
• 100 ml śmietany
• sól
• pieprz
• 1/2 łyżeczki papryki słodkiej

Wykonanie:

Ziemniaki obrać, umyć, pokroić w kostkę i zalać rosołem, lub wywarem z warzyw i zagotować, zmniejszyć grzanie. Czosnek obrać, przekroić ząbki na pół i dodać do zupy. Kalarepki umyć, odciąć listki, a główki obrać i zetrzeć na tarce o dużych otworach. Listki kalarepy są bardzo zdrowe, dlatego zawsze dodaję  do zupy, a na koniec wyjmuje je. Gdy ziemniaki są już prawie miękkie, dodać startą kalarepę, zupa będzie dosyć gęsta, dolać gotowanej wody tyle, aby gęstość zupy nam odpowiadała, chwilę gotować, aż ziemniaki będą miękkie. Doprawić do smaku solą, pieprzem, papryką. Na koniec dodać do zupy śmietanę, najpierw do śmietany dodać gorącej zupy, wymieszać i wlać wszystko do garnka. Zupę z kalarepy posypać po wierzchu zieloną natką pietruszki, lub koperku. Zupę z kalarepy możemy ugotować też bez wywaru mięsnego, wystarczy przesmażyć na maśle startą kalarepkę i dodać ją do gotujących ziemniaków, wtedy też należy dodać włoszczyznę.

Sok wiśniowy z sokownika

 Sok z wiśni można robić na różne sposoby, jednym z nich jest sokownik, czyli garnek do robienia soku, składający się z trzech części, ja mam swoją opracowaną od lat metodę i robię trochę inaczej niż pisze w instrukcji, a sok jest pyszny. Urządzenie bardzo proste, mam go od bardzo dawna, korzystam co roku, robię w nim przeważnie sok z wiśni, z czarnej porzeczki i z aronii. W pierwszą część garnka wlewa się wodę, stawia się drugą, w której będzie spływał sok i trzecia do której wkłada się owoce.

Składniki:

• 4 kg wiśni
• 1, 30 kg cukru
• słoiki z zakrętkami
  

  
  

  
  
  
  

Wykonanie:

Wiśnie najlepiej świeżo zerwane bez ogonków, umyć i odcedzić na sitku. Do sokownika wlać wodę, postawić drugą część, a następnie część z dziurkami do której wsypać wiśnie. Wiśni nasypać do pełna, nawet lekko upchać, gdyż w czasie parowania, zmniejszą znacznie swoją objętość i będzie ich dużo mniej, włączyć grzanie i zagotować, aby sok zaczął się wydzielać, musi być para, czyli dosyć mocno musi się gotować, dlatego najlepiej postawić na średnim palniku, lub na większym i po zagotowani zmniejszyć trochę grzanie. Mój sposób na sok wypróbowany od lat jest taki, że cukru nie dodaję od razu, gdyż wtedy cukier zostaje też w wiśniach, które do niczego się nie nadają, więc część się marnuje, cały sok mieszam i gotuję z dodatkiem cukru. Wszystko niech się gotuje, ale musimy sprawdzać, gdyż soku jest dosyć dużo i przeważnie nie mieści się całość, dlatego po upływie pół godziny, zależy też od wielkości sokownika, należy sprawdzić, czy pojemnik  z sokiem nie jest pełny, jeśli tak, należy sok przelać do większego garnka. Trzeba też sprawdzić, czy woda z pierwszej części nie wygotowała się, jeśli jest jej mało to trzeba dolać. Sok parujemy dotąd, dopóki leci, gdy sok przestaje płynąć, wyłączamy grzanie. Sok najpierw płynie bardzo mocny, ale pod koniec już jest dużo słabszy, jakby pod wpływem pary rozwodniony, dlatego mój sposób to cały sok wlać do garnka i wtedy całość się połączy i sok będzie jednakowy. Do garnka z sokiem wiśniowym dodajemy cukier i wszystko gotujemy. Słoiki, lub butelki dokładnie umyć i wyparzyć. Gdy sok się zagotuje, zmniejszamy grzanie do minimum i wlewamy do gorących słoików, wycieramy brzeg, zakręcamy, stawiamy do góry dnem, a wszystko przykrywamy kocykiem. Soku z tej porcji wyszło 3,5 litra.

Jagodzianki-bułeczki drożdżowe

 Bułki drożdżowe nadziewane jagodami, czyli jagodzianki, jedne z najlepszych bułek, mięciutkie i puszyste. U mnie nie ma lata bez jagodzianek, czekamy na te pyszne bułeczki wszyscy. Robię je z kilograma mąki, gdyż znikają bardzo szybko, najlepsze świeże, ale na drugi dzień są bardzo dobre.

Składniki:

• 1 kg mąki pszennej
• 5 żółtek
• 1 jajko do posmarowania
• 1 szklanka cukru
• 1 3/4 szklanki mleka
• 100 gramów masła
• 100 gramów świeżych drożdży
• szczypta soli
• cukier waniliowy
  
  
  

Nadzienie:

• 600 ml jagód
• 2 łyżki cukru
• 1 łyżeczka mąki ziemniaczanej
  

  
  
  
  

Wykonanie:

Żółtka ubić z cukrem i cukrem waniliowym, dodać sól. Mleko lekko podgrzać, dodać trochę do drożdży, łyżkę mąki pszennej i łyżeczkę cukru, rozmieszać i zostawić w cieple, aby drożdże podrosły. Mąkę przesiać, a masło roztopić, nie może być gorące. Do jajek z cukrem dodać przesianą mąkę i podrośnięte drożdże i wyrabiać ciasto dodając po trochu ciepłe mleko. Jak wszystko się połączy wyrabiać ręką, pod koniec dodać masło i jeszcze chwilę wyrabiać, Ciasto musi odchodzić od ręki i od miski. Ciasto przykryć ściereczką i zostawić w ciepłym miejscu aby wyrosło. Zrobić nadzienie:

Jagody przebrać, umyć i odsączyć. Cukier zmieszać z mąką ziemniaczaną. Nie dodaję cukru do jagód,, ponieważ jagody puszczają dużo soku i bułki będą się rozklejać. Gdy ciasto podwoi swą wielkość, ręce natłuścić masłem, lub olejem, brać po kawałku ciasta, robić placuszki, na każdy kłaść łyżkę jagód i pół łyżeczki płaskiej cukru, zlepić formując bułeczki. Bułeczki układać na wyłożoną papierem do pieczenia formą, przykryć ściereczką i zostawić aby podrosły. Piekarnik nagrzać do 170 stopni góra-dół. Jajko rozmieszać i posmarować każdą jagodziankę , a po wierzchu posypać cukrem. Wstawić do piekarnika i piec 20 minut, do ładnego zrumienienia. Z porcji tej wyszło 35 bułek z jagodami.

Parzybroda z młodej kapusty

 Parzybroda z młodej kapusty to bardzo smaczna i pożywna, letnia zupa. Swoją nazwę zawdzięcza długim, cienkim paskom kapusty, które w czasie jedzenia często przyklejały się do brody, a że zupa była gorąca, to parzyły brodę. Zupa jest gęsta, z dużą ilością kapusty młodej, ziemniaków, ugotowana na wywarze mięsnym, z dodatkiem wędzonej kiełbasy, lub boczku.

Składniki:

• 500 gramów żeberek, lub kości wieprzowych
• 2 marchewki
• 1 główka kapusty młodej, lub włoskiej
• 1 pietruszka
• 1 cebula
• 1 mały pomidor
• 1 łyżka posiekanego koperku
• 1 liść laurowy
• 2 ziela angielskie
• zielone liście pora i selera
• 600 gramów ziemniaków
• sól
• pieprz
• 1/2 łyżeczki słodkiej papryki
• 200 gramów wędzonej kiełbasy, lub boczku
• tłuszcz

Wykonanie:

Żeberka umyć, włożyć do garnka, zalać 1,5 litrem wody i zagotować. Zebrać szumowiny, dodać liść laurowy i ziele angielskie, zmniejszyć grzanie i wolno gotować około pół godziny. Obrać włoszczyznę, umyć  dodać do zupy i osolić do smaku. Kapustę pokroić w paski, a ziemniaki obrać, umyć i pokroić w kostkę. Gdy mięso jest już prawie miękkie dodać ziemniaki, pokrojoną kapustę i wolno gotować. Pomidor sparzyć i pokroić w kostkę, dodać do zupy. Na patelni rozgrzać tłuszcz, dodać pokrojoną w kostkę cebulę, chwilę smażyć i dodać pokrojoną w półplasterki kiełbasę, wszystko zrumienić, a następnie przełożyć do garnka. Na koniec Parzybrodę posypać posiekanym koperkiem, doprawić do smaku papryką, pieprzem i solą.

Roladki z tortilli

 Roladki z tortilli to bardzo smaczna i szybka przystawka, a co ważne można ją zrobić wcześniej. Często mamy problem, co zrobić szybkiego na spotkanie z przyjaciółmi, sylwestra, święta, czy imieniny, tu właśnie sprawdzą się roladki z tortilli. Tortillę można bez problemu kupić w sklepie, ja użyłam tortillę pszenną, w paczce było pięć placków. Roladki możemy zrobić z różnymi dodatkami, takimi jakie lubimy.

Składniki:

• 3 placki tortilli
• 1 serek naturalny do smarowania
• 1 nieduży ogórek
• kilka listów sałaty
• kilka listków rukoli
• kilka suszonych pomidorów
• 4 plastry sera żółtego
• 2 łyżki szczypiorku pokrojonego
• 50 gramów wędzonego łososia w plastrach
• 1 łyżka koperku
• 2 ząbki czosnku
  

  
  

  
  
  
  

Wykonanie:

Do serka naturalnego dodać przeciśnięty czosnek, wymieszać. Ogórek obrać i pokroić na wąskie paski. Pomidory suszone mniejsze mogą być w całości, a większe pokroić na paski.  Tortillę posmarować cienko po całej powierzchni i ułożyć zaczynając od brzegu paski ogórka, rukolę, ser żółty, ogórek, kawałki łososia, szczypiorek i sałatę. Tortillę zwinąć w rulon, a następnie zawinąć w folię do żywności, dosyć ciasno, a brzegi zakręcić, tak jak u cukierka. Tak przygotowaną roladkę schować do lodówki na co najmniej pół godziny, ale można też na noc. W podobny sposób zrobić następne roladki, tak jak widać na zdjęciach. Gdy tortilla się schłodzi, odwinąć ją z folii i pokroić na małe roladki, od razu podawać. Zamiast łososia możemy użyć szynkę, lub polędwicę.

Pierogi z jagodami

 Pierogi z jagodami lubią chyba wszyscy, najlepiej smakują teraz w lecie ze świeżo zerwanymi jagodami. Zawsze mrożę jagody i robię pierogi w zimnie, też nam smakują, ale nie tak jak teraz. Te pierogi pamiętam z dzieciństwa, robiła je moja mama, a znikały bardzo szybko.

 

Składniki:

• 400 gramów mąki pszennej
• 3 łyżki oleju
• 1/4 szklanki wrzącej wody
• 1/2 łyżeczki soli
• 3/4 szklanki zimnej wody
  

  
  
  
  

Nadzienie:

• 600 gramów jagód
• 2 łyżki cukru
• 1 łyżeczka mąki ziemniaczanej
• śmietana gęsta lub jogurt
  
  
  

Wykonanie:

Mąkę przesiać do miski, zrobić dołek, wlać wrzącą wodę w środek i mieszać  widelcem, dodać sól, olej i wyrabiać ręką dolewając po trochu wodę. Wyrobione ciasto na pierogi odchodzi od ręki i nie lepi się do stolnicy, należy przykryć je ściereczką i zostawić na 15 minut, aby odpoczęło. Przygotować jagody, umyć je i dobrze osuszyć, najlepiej na papierowym ręczniku. Cukier wymieszać z mąką ziemniaczaną. Nie dodaję cukru do jagód, gdyż wtedy jagody puszczają sok szybko i pierogi się rozklejają. Ciasto dzielę na trzy części. Każdą część rozwałkować cienko, lekko podsypując mąką na placek, za pomocą szklanki wykrawać kółka. Na każde kółko kłaść trochę jagód i 1/3 łyżeczki cukru z mąką ziemniaczaną, zlepić brzegi i odłożyć na posypaną mąką deseczkę. W dużym garnku zagotować wodę, lekko ją osolić i na wrzącą wrzucać pierogi, nie wszystkie od razu, zależy od wielości garnka 15-20 sztuk, jak pierogi wypłyną zmniejszyć grzanie i wolno gotować 5 minut. Ugotowane pierogi z jagodami wyjąć łyżką cedzakową na talerz, dodać na wierzch śmietanę, lub jogurt, można jeszcze posypać po wierzchu cukrem. Z porcji tej wyszło 36 pierogów.

Ciastka Baletki

 Ciastka Baletki to bardzo kruche ciasteczka obtoczone w maku i połączone marmoladą. Są bardzo smaczne, mięciutkie, puszyste i nie starzeją się szybko. Takie ciasteczka często można spotkać w cukierni, ale sobie zrobione są o niebo lepsze. Często Baletki robione są z ciasta biszkoptowego, moja propozycja jest trochę inna, ciasto kruche, ale bardzo delikatne, a w smaku przypomina biszkopt.

Składniki:

• 190 gramów mąki pszennej
• 2 płaskie łyżki mąki ziemniaczanej
• 200 gramów miękkiego masła
• 1 żółtko
• szczypta soli
• 1 łyżeczka wanilii
• 90 gramów cukru pudru
• mak 
• marmolada
  
  
  

Wykonanie:

Masło włożyć do miski, bardzo ważne, żeby było miękkie, nie rozpuszczone, tylko bardzo miękkie, dodać cukier puder, szczyptę soli i wanilię, wszystko ubić mikserem,  następnie dodać żółtko, wszystko ubić, aż masa będzie puszysta i zbieleje. Do ubitej masy dodawać mąkę ziemniaczaną i pszenną i mieszać mikserem do połączenia składników, na koniec ciasto zagnieść ręką. Ciasto na Baletki jest bardzo miękkie i takie musi być. Najlepiej wyrobione ciasto schować na pół godziny do lodówki, wyjąć, nabierać  3/4 małej łyżeczki, formować kulkę, każdą maczać w maku i układać na formie wyłożonej papierem do pieczenia. Część ciastek można upiec bez maku, wtedy mamy dwa rodzaje. Ciastka piec w nagrzanym piekarniku góra-dół 180 stopni przez 10-12 minut, do ładnego zrumienienia. Jeszcze lekko ciepłe ciastka smarować na spodzie marmoladą i zlepiać po dwa razem. 

Placek z gulaszem

 Placek ziemniaczany z gulaszem wołowym, nazywany też plackiem po węgiersku to pyszne danie zarówno obiadowe, jak i kolacyjne. Chrupiący placek z dodatkiem gulaszu wołowego jest nie tylko smaczny, ale też bardzo syty, można nim się najeść. Często przygotowuję to danie, gdy zostanie mi gulasz z poprzedniego dnia, wtedy wystarczy upiec tylko placki ziemniaczane i pyszne danie gotowe.

Składniki na gulasz:

• 1 kg mięsa wołowego gulaszowego
• 1 duża cebula
• 1 liść laurowy
• 2 ziela angielskie
• 1 łyżka słodkiej papryki
• 3 łyżki mąki pszennej
• 1/2 łyżeczki majeranku
• sól
• pieprz
• mała szczypta ostrej papryki
• 1/2 l wody
• 
  
  

Składniki na placki:

• 1 kilogram ziemniaków
• 1 cebula średnia
• 1 łyżka czubata mąki
• 2 jajka
• pieprz
• sól
• tłuszcz do smażenia
• kwaśna śmietana
  
  

Wykonanie:

Mięso umyć i osuszyć ręcznikiem papierowym, pokroić w kostkę, taką na jeden kęs. Do mięsa dodać mąkę i wymieszać, tak aby każdy kawałek obtoczył się w mące. Na patelni rozgrzać smalec i smażyć porcjami  obtoczone kawałki wołowiny, nie można włożyć za dużo, bo wytworzy nam się sos, a mięso się nie zrumieni. Zrumienione mięso przekładać do garnka, w którym będziemy gotowali gulasz. Cebulę pokroić w piórka i przesmażyć na pozostałym tłuszczu, gdy cebula lekko się zrumieni, wsypać paprykę, wymieszać i od razu przełożyć do gulaszu, nie można smażyć papryki za długo, bo zrobi się gorzka, ale gdy dodamy ją na gorący tłuszcz, nabierze lepszego smaku. Na patelnie wlać wodę, zagotować i dodać do gulaszu. Gulasz zagotować, dodać liść laurowy, ziele angielskie, majeranek i pieprz, zmniejszyć grzanie i wolno gotować, aż mięso zmięknie. W czasie duszenia sprawdzić, czy sos nie wyparował, jeśli tak, dolać jeszcze wody. Gdy mięso jest już prawie miękkie, wtedy dopiero doprawiamy solą, pieprzem do smaku. Do gulaszu można dodać też czosnek i świeżą paprykę.

Przygotować placki: Ziemniaki i cebulę obrać, umyć i zetrzeć na tarce na drobnych otworach, kto posiada malakser może zetrzeć w nim. Starte ziemniaki wyłożyć na sitko na chwilę, aby trochę obciekły, szczególnie jak są młode. Dodać mąkę, wymieszać, dodać jajka, sól i pieprz do smaku. Na patelni o średnicy 24 cm wlać 3-4 łyżki oleju, gdy olej będzie gorący wlać chochelką ciasto, rozprowadzić równo po całej powierzchni, placek musi być trochę grubszy, gdy popiecze się na rumiano, przewracamy go na drugą stronę i smażymy jeszcze 3-4 minuty. Gorący placek wykładamy na talerz, na połowę kładziemy przygotowany gorący gulasz, składamy placek na pół, na wierzch dajemy łyżkę kwaśnej śmietany i zieloną natkę pietruszki.